Yine elim ayağım titremeye başladı. Evde 2 tane bass var ama aylardır elime almıyorum. Bunun birincil gerekçesi de sap-entonasyon ayarlarını yaptırmak için Tünel'e götürmek zorunda olmam ve buna çok üşenmem. Ama hani sara krizi geçirir gibi yerde ağzımdan köpükler çıkartacak kadar çok özledim çalmayı. Sahne kısmından bahsetmek bile istemiyorum, netekim herhangi bir sahnede çalmak için canımı verebilirim.
Ve bu konuyla alakasız olarak bazen düşünüyorum da bir insan ne kadar şanssız olabilir diye... Sonra kendi kendime "loser kafası bunlar lan" diyip kızıyorum. Ama su götürmez bir çöl bedevisi durumu da yok değil. Ya da bok boku çeker hesabı; o kadar boktan bir insanım ki bütün boktan olaylar beni buluyor.
Primus-Nature Boy
Diyor ki,
'Cause you don't see me,
No one can see me!
Keşke...
Tweet
0 yorum:
Yorum Gönder